"Blowhole's Legacy" part 5

- Zgoda Szeregowy, pomogę wam - rzekł Nigel, po usłyszeniu całej historii.
- Tak? To wspaniale! - krzyknął uradowany siostrzeniec.
- Dobrze panowie, spokojnie. Musimy zwerbować jeszcze parę osób - przerwał Skipper.
- Jakich?
- Manfrediego i Johnsona. Aktualnie są w Kopenhadze. Wy po nich pojedziecie. Ja spróbuję ściągnąć kogoś jeszcze.
***
Kowalski był oniemiały. Nie wierzył własnym oczom. Przed nim stała Kwoka. Ta sama, którą wysłali do McDonald's.
- Jak widzisz, nie ma dla mnie rzeczy niemożliwych.
- Jakim cudem?
- Nie było to trudne. Uciekłam z ciężarówki. I tyle.
- Co chcecie ze mną zrobić?
- Całkowicie nic. Będziesz tu siedzieć.
Po tych słowach opuściła pomieszczenie, które znów pogrążyło się w mroku. Pingwinem targały drgawki i miał gorączkę.
- I w ten sposób dokonam żywota...

***
Szeregowy, Rico, Buck, Nigel, Manfredi i Johnson czekali na lotnisku na powrót Skippera.
Nagle zobaczyli jego samolot. Poczekali, aż się zatrzyma, a następnie podeszli bliżej.
Kiedy wyszły z niego dwa pingwiny, zaczęli się przyglądać nowemu. Wyglądał prawie identycznie jak Skipper.
***
Lider stał przed wejściem do kancelarii. Po chwili wszedł do środka.
- Jest pan umówiony? - zapytał od razu sekretarka.
- Nie.
- To może pan już iść.
- Moment. Niech pani powie prezesowi, że przyszedł Skipper.
- Niech panu będzie - powiedziała kaczka, po czym podniosła słuchawkę i rzekła - Jakiś Skipper do pana.
Czekała przez chwilę na odpowiedź i po około minucie powiedziała:
- Może pan iść. Trzecie drzwi na prawo.
Pingwin się ukłonił i zaczął iść w stronę gabinetu prezesa. Gdy wszedł do środka, zastał pingwina, który był bardzo podobny do niego, ale wyższy i bardziej umięśniony.
- Witaj w moich skromnych progach braciszku! - krzyknął.
- Miło cię widzieć Neil - odparł dowódca z uśmiechem na twarzy.
- Co cię sprowadza? I dlaczego masz taką piękną szramę na gębie?
- Po kolei Neil. Po pierwsze potrzebuję twojej pomocy.
- Jeśli takiej o jakiej myślę, to nie mogę ci pomóc. Skończyłem z wojskiem dziesięć lat temu.
- Wiem, ale potrzebujemy cię.
- A do czego to, jeśli mogę wiedzieć?
- Musimy zlokalizować i spacyfikować dwóch gości, którzy chcą rozwalić USA.
- To już nie mój zakres zainteresowań. Jesteśmy w Rosji Skipper.
- Ale przy okazji rozwalą cały znany nam świat.
- Skąd ta pewność? - spytał starszy z pingwinów gryząc wykałaczkę.
- Bo zamierzają użyć do tego księżyca.
- Cholera... Ale nadal nie wiem czy sobie poradzę.
- To po co miałbyś w szafie cały skład broni? - zapytał go Skipper z szelmowskim uśmiechem.
- Eh... Ty się nigdy nie zmienisz, co?
- Nigdy.
Neil podniósł lotkę i rzucił nią w tarczę. Myślał przez chwilę, po czym rzekł:
- Dobra brat, niech ci będzie, wchodzę - po czym nacisnął guzik na biurku i powiedział - Słuchajcie mnie pracownicy! Macie urlop do końca miesiąca!
- I co, tyle wystarczy?
- Przywykli do moich dziwactw.
Skipper w odpowiedzi się uśmiechnął.
- To skąd masz tę bliznę?
***
Kowalski szedł właśnie na spotkanie z Doris. Było wcześnie, więc świat spowijała gęsta mgła.
Oglądał przyrodę wokół siebie. Liście spadały z koron drzew na ziemię. Jedno go zdziwiło.
Mianowicie to, że niektóre miały nienaturalne kolory, takie jak fioletowy czy granatowy.
Ale nie przejmując się tym, podjął ponownie przerwany marsz w stronę molo.
Jego dziewczyny tam nie było, więc usiadł na brzegu i czekał. Podczas siadania poczuł dziwny ból w ręce.
Siedział przez chwilę w ciszy, kiedy usłyszał:
- Już nigdy jej nie zobaczysz.
Chciał odwrócić się w kierunku, z którego dobiegł dźwięk, ale nie zdążył.
Zanim to zrobił, cały otaczający go świat zaczął się rozmazywać i rozpadać.
Z całych sił próbował utrzymać się w miejscu, ale nie potrafił. Spadł w nicość.
I w tym momencie się obudził. Chciał wstać, ale ból i gorączka mu to uniemożliwiła.
W tej chwili momencie pragnął tylko jednej rzeczy.
Umrzeć.

C.D.N.

I jak zwykle błagam o komentarze!