Koleejny prolog

Hieloł ludzie dobrej woli! Znowu […] mnie opierdolicie, ale popijawy nie ma i jeszcze całkiem długo nie będzie! xD Ale tym razem jest już zwykła historia, z tym, że walę chronologię, dzięki czemu notki mogą tak naprawdę być o wiele szybciej xd Kto zadowolony, proszę o łapkę w górę xd

PROLOG [za niedługo będzie ich więcej niż zwykłych notek, bijaaacz xD]

Kowalski szedł przed siebie, ku wielkiemu klifowi, górującemu nad zatoką. Ostatnie liście na drzewach szeleściły cicho na wietrze, a drobne źdźbła trawy tańczyły do jego rytmu. I pośrodku tego on – zwykły arktyczny nielot. Nie, nie zwykły. W żadnym razie – pomyślał. Raczej mocno niezwykły. I niebezpieczny, to na pewno. Zrobił kolejny krok, patrząc pusto w tarczę księżyca. Spojrzał jeszcze raz za siebie i w dali dostrzegł Central Park i zoo, w którym żył przez tyle lat, i w którym miał tylu przyjaciół. Miałem przyjaciół – pomyślał z goryczą.

Szedł przed siebie, nie mając planu i nie zważając na nic. Nie obchodziły go wściekłe psy, które ujadały dziko, gdy tylko go wyczuły, nie obchodziły go jeżące się koty, nie obchodzili go ludzie dokoła, nie obchodziło go nic. W tej chwili miał ochotę wziąć jakąkolwiek broń, strzelić sobie w łeb i umrzeć. Może i Skipper powiedział mu, że nie sam nie wiedział, co robił, ale nienawistne spojrzenia innych mówiły same za siebie. Kowalski wiedział, że raczej nie dożyłby ranka. Dlatego, gdy wszyscy zasnęli, wymknął się z bazy i skierował ku oceanowi.

Zrobił kolejny krok w stronę klifu, który dosłownie rósł w oczach. Z gałęzi pobliskiego drzewa do lotu zerwało się kilka gołębi; a może to były wrony, albo kruki. Kowalski miał to gdzieś. Po kolejnych kilkunastu krokach, stanął u podnóża wzniesienia i zaczął się na nie mozolnie wspinać. Parę razy się potknął, parę razy osunął, ale szedł niestrudzenie w górę. Wydawało mu się, że wędrówka trwała całe wieki, usiana potknięciami i upadkami, choć w rzeczywistości nie minęło więcej niż dziesięć minut.

Kiedy w końcu dotarł na szczyt, ujrzał małe, cherlawe drzewko, wyrastające na cienkiej warstwie jałowej ziemi. Jego chude gałęzie, przypominające kościste ręce, wyciągające swe szponiaste dłonie w kierunku pingwina, trzeszczały poruszane wiatrem. Z dołu dochodził cichy plusk fal rozbijających się o skały, daleko w dole. Morskie bałwany to wznosiły się ku niebo, to z powrotem opadały ku morskim odmętom.

Podszedł do krawędzi i poczuł zawroty głowy na widok ziejącej przepaści, mającej parę set metrów wysokości. Widział wystające ponad wodę ostre skały, niczym zęby morskiej bestii. Cofnął się mimowolni o jeden krok. Nie becz, dziewczynko – skarcił się w myślach. Robiłeś już gorsze rzeczy. Taki skok to będzie dla ciebie cholerna pestka. Na trzy. Raz, dwa… Doliczył do trzech, a potem do dziesięciu, ale nie skoczył. Kretyn! Kretyn! Po stokroć kretyn! Skończony dureń! Idiota! Tchórz! Kurwa, są gorsze rzeczy, niż spadnięcie na skały, do cholery. Mimo tej burzy w swoim umyśle, nie skoczył. Wsparł się prawym skrzydłem o pień drzewa i zamknął oczy. Pogładził lewą powiekę, oka, w którym stracił wzrok, pogładził liczna blizny na skrzydłach, każdą po kolei, jakby były jego dziećmi.

Zauważył błysk, a po kilku sekundach usłyszał donośny grzmot. Potem kolejne. W chwilę po tym, na jego dziobie roztrysnęła się pierwsza, malutka kropelka deszczu. Po chwili rozpętała się prawdziwa ulewa, tak silna, że ograniczała mu pole widzenia do kilku metrów. Olbrzymie krople cięły niczym drobne kryształki lodu. Silny wiatr dął od strony morza, sprawiając, że ptak cały dygotał, ale to mu nie przeszkadzało.

Po raz drugi podszedł do urwiska. Spojrzał w dół, ale tym razem nic nie dostrzegł.

Wtem jakaś siła, może jego własne nogi, może czyjeś ramiona, może osuwająca się ziemia, pchnęła go do przodu. Poczuł że traci grunt pod nogami i zaczyna spadać. Uśmiechnął się.

C.D.N.

Krótkie, krótkie, i jeszcze raz krótkie! WIEEEEM xD NIE BIJCIE! Xd Następne notki będą już dłuższe, albo nie jestem… kurwa, nie wiem, co powinienem tu wstawić..xd

Trzym się :P
PS Zapraszam na ZO! xD
http://zagubione-opowiadania.blogspot.com/
I szczególnie do przeczytania mojego tworu xd
http://zagubione-opowiadania.blogspot.com/2013/08/prolog-jeszcze-bez-tytuu_25.html