"The Final Encounter" part 1

To jest pierwsza część mojej historii o pingach zatytułowanej "The Final Encounter".
Mam nadzieję, że się spodoba.
PS. Lojalnie uprzedzam, iż pierwsze notki nie grzeszą jakością, ale proszę się nie zrażać ;)

Doris już czekała na Kowalskiego przy molo. Kiedy przyszedł bardzo się ucieszyła, ale od razu spochmurniała, gdy zobaczyła, że jej chłopak jest smutny.
- Coś się stało? - zapytała.
- Nic. Naprawdę nic - skłamał.
- Przecież widzę, że jesteś smutny. Nie martw się, mnie możesz powiedzieć wszystko - odparła i obdarzyła go uśmiechem.
Kowalski odwzajemnił ten gest. Patrzyli przez chwilę na siebie, całkowicie zapominając o całym świecie. Ciszę przerwała delfinica:
- To powiesz mi co się stało? - spytała łagodnie.
- No dobrze-powiedział pingwin, a jego oblicze znów przybrało przybity wyraz-To wszystko zaczęło się tydzień temu...
I zaczął jej opowiadać.
***

Dzień zbliżał się ku końcowi. Baza pingwinów wyglądała tak, jak zwykle. Chociaż dzisiaj Szeregowy, Kowalski i Rico grali w pokera.
Skipper się do nich nie dołączył, bo postanowił zrobić obchód zoo. Coś mu mówiło, że po prostu powinien to zrobić.
***
- Ha! Wygrałem! Kowalski, dawaj mi ten laser! - krzyknął uradowany Szeregowy.
- Ale jak to możliwe? Przecież to gra czysto losowa, a ty cały czas wygrywasz - odparł poprzedni posiadacz wspomnianego lasera.
- Mam dziś szczęście i tyle - odrzekł mu szybko młody pingwin. - No nieważne, wchodzicie czy jesteście tchórzami, którzy boją się przegrać?
- Wchodzę - mruknął Rico.
- Wchodzę - odparł naukowiec.
- Podbijam stawkę - powiedział nagle najniższy z pingwinów.
Rico i Kowalski popatrzyli po sobie. Nie poznawali dzisiaj swojego towarzysza.
Strateg spasował, ale psychopata podjął grę swojego młodszego druha. Nie wiedział, że i tak przegra.
Grali jeszcze przez pół godziny, dopóki Szeregowy nie ogołocił przyjaciół do cna.
Naukowiec i Rico poskładali karty, a ich młody przyjaciel schował zdobycz do skrytki.
Zauważyli, że Skippera ciągle nie ma w bazie. Postanowili go poszukać. Kiedy znaleźli się na zewnątrz usłyszeli wybuch.
Od razu skierowali się w kierunku, z którego dobiegał hałas. Gdy dotarli na miejsce, zobaczyli dwie postacie.
Po prawej stał ich dowódca, który trzymał się za prawy bok. Po lewej stał jeden z jego największych wrogów-Hans.
Kowalski szybko dokonał kalkulacji i podjął decyzję.
- Rico, daj mi laser - powiedział do towarzysza.
Ten posłusznie zwymiotował mu rzeczony przedmiot.
- Dobra, słuchajcie, ja zajmę tego maskonura, a wy zabierzecie szefa do bazy. Rozumiecie?
- Ale Kowalski... - zaczął protestować najmłodszy z pingwinów.
- Szeregowy, to jedyna szansa, żeby ocalić szefa. Idźcie.
Nielot znów chciał się sprzeciwić, ale psychopata pociągnął go ze sobą.
Strateg spojrzał w stronę zarośli, w których powinni być jego przyjaciele. Byli tam.
Przyjął pozycję leżącą i przygotował się do oddania strzału.
***
"Jeśli przeżyję, to ich zabiję" - pomyślał obolały Skipper. Ale wiedział, że to raczej Hans zabije jego oddział.
Pomimo tego, że maskonur zranił przywódcę, ten nie zamierzał poddawać się bez walki.
Jednak jego przeciwnik był od niego szybszy i silniejszy. Coraz mniejsza ilość krwi w ciele pingwina nie ułatwiała sytuacji.
Skipper stał pod murem, a naprzeciwko niego, stał jego odwieczny wróg. Wymierzył broń w dowódcę.
Nielot nie miał już siły, na to, by dłużej walczyć. Przygotował się na swój koniec, ale ten nie nastąpił, bo maskonur został trafiony laserem przez Kowalskiego.
Siły opuściły go całkowicie i upadłby na ziemię, gdyby nie interwencja jego pozostałych żołnierzy.
Zobaczył jeszcze zarysy wysokiego pingwina i maskonura stojących naprzeciwko siebie.
A potem zemdlał.

C.D.N.

Komentujcie człowieki!